Ο αριθμός αυτών των ασφαλισμένων, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ανέρχεται περί τις 250.000, με 100.000 να έχουν θεμελιώσει δικαίωμα και να μπορούν να αποχωρήσουν όποτε θέλουν. Οι υπόλοιποι είτε έχουν τα απαραίτητα ένσημα και δεν έχουν το όριο ηλικίας και περιμένουν να το συμπληρώσουν, είτε δεν έχουν και τα δύο, αλλά ευελπιστούν να τα συμπληρώσουν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ο μεγάλος αριθμός αυτών αφορά ασφαλισμένους πριν από το 1983, εργαζόμενες στο Δημόσιο με συμπληρωμένη την 25ετία, μητέρες με ανήλικα παιδιά, αλλά και ασφαλισμένους στο καθεστώς των ΒΑΕ.
Μέχρι στιγμής, ασαφές παραμένει το χρονικό σημείο απ' το οποίο θα ισχύσουν τα νέα αυξημένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, με πληροφορίες να κάνουν λόγο ότι αυτά μπορεί να επιβληθούν και από το 2016. Επίσης, στην προσπάθεια να αποτραπούν ασφαλισμένοι να συνταξιοδοτηθούν με μειωμένη σύνταξη, κυβέρνηση και τρόικα εξετάζουν και το σενάριο, να αυξηθεί το λεγόμενο «πέναλτι» που επιβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις και που σήμερα ανέρχεται από 4,5% έως 6% για κάθε χρόνο εξόδου από την εργασία πριν από το ηλικιακό όριο που ισχύει για κάθε εργαζόμενο.
Παράλληλα, εξετάζεται ποιες ανατροπές θα περιληφθούν στην άμεση συμφωνία μέχρι τον Ιούνη και ποιες θα παραπεμφθούν στο γενικότερο «πακέτο» του Ασφαλιστικού, για το οποίο η κυβέρνηση θα αρχίσει «κοινωνικό διάλογο» από το Σεπτέμβρη, ή θα διαμορφωθεί στην τελική συμφωνία με τους εταίρους, αν αυτή παραπεμφθεί για τους επόμενους μήνες.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, το τελικό αποτέλεσμα που κυοφορείται και από τις δύο πλευρές, ανεξάρτητα από το χρόνο που θα επέλθει και ανεξάρτητα από τις φάσεις εφαρμογής του, θα είναι σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αφού ολόκληρο το αντιδραστικό οικοδόμημα του μνημονίου για το Ασφαλιστικό παραμένει σε απόλυτη ισχύ. Και αυτό δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, με δεδομένο ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει δηλώσει τη συμμόρφωσή της προς τη στρατηγική που έχει υιοθετήσει η ΕΕ για τις συντάξεις, η οποία σαφώς, μεταξύ άλλων, ορίζει: Μείωση της συνολικής δαπάνης για τις συντάξεις, με πρόσχημα την περίφημη βιωσιμότητα. Μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, με ταυτόχρονη απαλλαγή από τις εισφορές των επιχειρήσεων, στο πλαίσιο της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους». Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με ταυτόχρονη αύξηση και του πραγματικού χρόνου ασφάλισης. Οι αντεργατικές αυτές συντεταγμένες καθορίζουν και το γενικότερο αντιδραστικό υπόβαθρο των αλλαγών στην Κοινωνική Ασφάλιση, οι οποίες μάλιστα ισχύουν για όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ και δεν περιορίζονται μόνο για τη χώρα μας. Στόχοι που υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την ανάκαμψη των κερδών του.
Κατά συνέπεια, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν από τις διαπραγματεύσεις και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού. Γι' αυτό, απαιτείται ετοιμότητα, οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και με μεγαλύτερη ένταση ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων, με σταθμό τα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου