Κατά το άρθρο 7 παρ.2 του Ν.1876/1990, οι όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας που αποκλίνουν από τους κανονιστικούς όρους συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είναι επικρατέστεροι , εφόσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους. Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό και με εκείνες των άρθρων 361ΑΚ και 648ΑΚ, προκύπτει, ότι αν με την ατομική σύμβαση εργασίας, αρχική ή τροποποιητική γίνεται παραπομπή στους κανονιστικούς όρους ΣΣΕ, οι όροι αυτοί καθίστανται περιεχόμενο της ατομικής σύμβασης εργασίας και εφόσον είναι ευνοϊκότεροι για τον μισθωτό, υπερισχύουν των όρων μεταγενέστερης ΣΣΕ που έχουν δυσμενέστερο για αυτόν περιεχόμενο. Για να καταστεί όμως ό ρος της ατομικής σύμβασης εργασίας κανονιστικός όρος της ΣΣΕ , πρέπει η παραπομπή να γίνει σε συγκεκριμένη ΣΣΕ και όχι αορίστως, στις εκάστοτε ισχύουσες στις σχέσεις εργοδότη και μισθωτών ΣΣΕ, διότι στην τελευταία περίπτωση θα ισχύει η νεότερη ΣΣΕ (διαδοχή τάξεων), έστω και αν περιέχει δυσμενέστερες για τους μισθωτούς διατάξεις, αφο
ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΝΕΑ