ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΝΕΑ

Η είδηση έχει ως εξής: Στη Γενεύη βρέθηκαν χτες ο υπουργός Εργασίας, Π. Σκουρλέτης, και ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δ. Στρατούλης, όπου συναντήθηκαν με τον γενικό διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας Guy Rayder, στο περιθώριο της 104ης Γενικής Διάσκεψης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου που εξέδωσαν, αποφασίστηκε η περαιτέρω συνεργασία των δύο πλευρών και η παροχή τεχνικής υποστήριξης σε θέματα όπως: «Η εναρμόνιση της νέας εργασιακής νομοθεσίας με τις σχετικές συνθήκες της ΔΟΕ και τις βέλτιστες πρακτικές σε ενωσιακό και διεθνές επίπεδο». Αυτή η συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε ενώ η συγκυβέρνηση έχει καταθέσει το αντιλαϊκό της σχέδιο συμφωνίας με τους εταίρους της, το οποίο, μεταξύ άλλων, επικυρώνει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων και φέρνει καινούργια όπως π.χ. περιορισμό των πρόωρων συντάξεων, αξιοποιήθηκε με σκοπό να εμφανιστεί ότι προχωρά τις υποσχέσεις της για τις Συλλογικές Συμβάσεις κ.λπ. Οσοι, όμως, περίμεναν ότ

Όσο περνάνε οι μέρες, ο εκβιασμός προς το λαό από την πλευρά της κυβέρνησης θα εντείνεται, προκειμένου να αποδεχτεί ως «θείο δώρο» το νέο αντιλαϊκό σχέδιο συμφωνίας, την πρόταση δηλαδή που έχει ήδη καταθέσει προς τους εταίρους της ενισχυμένη με μερικά επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα. Ολους αυτούς τους μήνες, ζούμε μια διαδικασία συστηματικής συμπίεσης ακόμα πιο κάτω των απαιτήσεων και των προσδοκιών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ηδη από την προεκλογική περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ δούλεψε συστηματικά, ώστε οι εργαζόμενοι και τα φτωχά - λαϊκά στρώματα να φτάσουν στις κάλπες με τη λογική του μικρότερου κακού, με αποψιλωμένες απαιτήσεις, προσαρμοσμένες στις δυνατότητες μιας διαπραγμάτευσης, που θα γινόταν με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου παρ' όλο που αυτό κρυβόταν τεχνηέντως πίσω από εύηχα συνθήματα. Ταυτόχρονα περιόριζε τις όποιες προσδοκίες των εργαζομένων στα λίγα ψίχουλα που υπήρχαν στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Θυμίζουμε ότι τότε από τα προπαγανδιστικά επ

Της Κάλι Καρά Το πινγκ πονγκ μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της θεσμοτρόικας συνεχίζεται, με χαρτοπόλεμο που στοχεύει κατευθείαν στα κεφάλια των εργαζομένων, που ήδη στενάζουν από τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου που το ...σκίζουν εναλλακτικά όλοι οι επίδοξοι σωτήρες, αλλά στην πραγματικότητα τους τηρούν απαρέγκλιτα. Με την προπαγανδιστική απάτη της «περήφανης» διαπραγμάτευσης στήνεται το εκβιαστικό παιχνίδι με τα δύο πακέτα, εκείνο των δανειστών και το 47σέλιδο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ... Η κυβέρνηση εκβιάζει το λαό να διαλέξει ανάμεσα στη «Σκύλλα και Χάρυβδη», να διαλέξει το σχοινί που θα τον κρεμάσει! Τι προτιμάτε, μας λένε… Να σας μειώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις σας, όπως μας ζητούν οι δανειστές, με άμεσο τρόπο ή έμμεσα με την αύξηση του ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ και άλλα φορομπηχτικά «αριστερά» μέτρα; Πάντως, το βαρύτατο λογαριασμό θα τον πληρώσει η λαϊκή οικογένεια, αφού εντός των τειχών της ΕΕ και των μονοπωλίων δεν μπορεί να υπά

Είναι φανερό ότι οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - δανειστών επικεντρώνονται ολοένα και περισσότερο σε τρία ζητήματα: Στα πρωτογενή πλεονάσματα, στη διευθέτηση του χρέους και στα «επενδυτικά πακέτα», δηλαδή τη χρηματοδότηση από διάφορες πηγές, προκειμένου να δοθεί «αναπτυξιακή ώθηση» στην καπιταλιστική οικονομία. Η συγκυβέρνηση διεκδικεί χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, διευθέτηση του χρέους, που θα μειώνει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές, και συμμετοχή σε επενδυτικά πακέτα, όπως το λεγόμενο «πακέτο Γιούνκερ», αλλά και στην «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι. Για όλα αυτά τα ζητήματα υπάρχει μεγάλος καβγάς και ανταγωνισμός, που καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού. Πώς θα επιμεριστεί το κόστος σε ένα ενδεχόμενο διευθέτησης του χρέους, πώς θα αναπροσαρμοστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα τηρώντας τις δεσμεύσεις του Συμφώνου για το Ευρώ κ.ά. αποτελούν αντικείμενο των αντιπαραθέσεων. Τέλος, το ποιοι και με ποιους όρους θα μοιραστούν τα επενδυτικά πακέτα και τ

Είναι ένας πρώτης τάξης εκβιασμός σε βάρος του λαού! Αναφερόμαστε σε αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, με δηλώσεις πολιτικών παραγόντων της συγκυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. Μόνο τις τελευταίες μέρες - και ενώ επίσημα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μιλά για αντιλαϊκή συμφωνία με τους εταίρους που είναι θέμα λεπτών, ωρών, ημερών κ.λπ. - δίνουν και παίρνουν παρεμβάσεις του τύπου: «Εάν δεν κλείσει η συμφωνία πάμε για έλεγχο κεφαλαίων», «Ο χρόνος πιέζει και πρέπει να τελειώνουμε με μια συνολική συμφωνία», «Είμαι τρομοκρατημένος από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας», «Άμα δεν καταλήξουμε με τους εταίρους πάμε στη δραχμή», «Υπάρχει κίνδυνος να γίνουμε Ζιμπάμπουε», «Συμφωνία ή όλεθρος», «Δεν θα είμαστε αριστερή παρένθεση, θα ψηφίσουμε όλοι τη συμφωνία». Αυτή η λογική καλλιεργείται και από στελέχη της συγκυβέρνησης, από στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, αλλά και από αξιωματούχους των Βρυξελλών. Είναι κυριολεκτικά ένα άθλιο παιχνίδι που έχουν στήσει, για να

Την ίδια ώρα, που η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνουν ότι η συμφωνία τους με τους «εταίρους» θα σεβαστεί «θεμελιωμένα και ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα», στις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες κόβουν και ράβουν τις νέες παρεμβάσεις σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Στο επίκεντρο είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που ισχύουν μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα για μια μεγάλη ομάδα ασφαλισμένων που διέπονται ακόμα από ειδικά ηλικιακά όρια πριν τα γενικά, με στόχο το επόμενο χρονικό διάστημα κανένας να μην μπορεί να συνταξιοδοτηθεί πριν το 62ο και 67ο έτος της ηλικίας του. Ο αριθμός αυτών των ασφαλισμένων, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ανέρχεται περί τις 250.000, με 100.000 να έχουν θεμελιώσει δικαίωμα και να μπορούν να αποχωρήσουν όποτε θέλουν. Οι υπόλοιποι είτε έχουν τα απαραίτητα ένσημα και δεν έχουν το όριο ηλικίας και περιμένουν να το συμπληρώσουν, είτε δεν έχουν και τα δύο, αλλά ευελπιστούν να τα συμπληρώσουν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ο μεγάλος αριθμό

Η Νομοθεσία της ΕΕ, που καταρτίζουν από κοινού τα κοινοτικά όργανα, οι αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών της και το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπηρετεί το στρατηγικό στόχο αυτής της διακρατικής συμμαχίας του κεφαλαίου. Την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στο κατώτερο δυνατό όριο. Οι στρατηγικές κατευθύνσεις της αντεργατικής πολιτικής της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου έχουν καθοριστεί από τη  Συνθήκη του Μάαστριχτ  και τις τέσσερις ελευθερίες του κεφαλαίου, τις οποίες αναγνωρίζει σαν «θεμελιώδεις αρχές». Εξειδικεύτηκαν και αναπτύχθηκαν παραπέρα, στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης - για να φορτώσουν τα βάρη της στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα - με τη  «Στρατηγική Ευρώπη 2020»,  το  «Σύμφωνο για το ευρώ+»,  το  «Δημοσιονομικό Σύμφωνο»,  την  «Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση»  και το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο».  Τους σιδερένιους

Σε μια αποστροφή του χτεσινού κύριου άρθρου  της, η «Αυγή» ...διαλαλεί: «...με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, η Ελλάδα τείνει να ξαναγίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με Συλλογικές Συμβάσεις, κανόνες και εργασιακά δικαιώματα». Βέβαια, τα ίδια άκουγαν οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας και πριν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και τις παραλλαγές τους, προκειμένου να αποκοιμηθούν με το δήθεν ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τι κρύβουν όμως τα περί «κανονικότητας»; Οτι σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, την ισχύ της οικονομίας τους, κυριαρχούν οι ανάγκες του κεφαλαίου που συνδυάζονται βεβαίως με τη διαρκή επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει παντού ένταση της εκμετάλλευσης και χτύπημα λαϊκών δικαιωμάτων, παρά την ύπαρξη Συλλογικών Συμβάσεων ή κανόνων. Και, βέβαια, βασικό ρόλο σε αυτό έχουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (κυρίως υπό τον έλεγχο της σοσιαλδημοκρατίας) που δεκαετίες τ