Η «πετυχημένη διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης

Η διαπραγμάτευση έχει ήδη θετικά αποτελέσματα, ο λαός να στηρίξει την κυβέρνηση για να ολοκληρωθεί η νίκη». Σ' αυτό το μοτίβο κινήθηκε η κυβερνητική προπαγάνδα από την αρχή της προηγούμενης βδομάδας μετά την ομιλία του Α. Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Ζυμώνουν δηλαδή την ανάγκη να δεχτεί ο λαός ότι μια συμφωνία, που θα διευθετεί διαφορές στο επίπεδο της αστικής τάξης, είναι συμφέρουσα και για το λαό. Την ίδια ώρα, όμως, έχει γίνει καθαρό ότι έχουν καταρρεύσει απόλυτα και οι όποιες «κόκκινες γραμμές» διακήρυττε πως είχε η κυβέρνηση, και ότι επί της ουσίας η κουβέντα γίνεται για το πώς θα πλασαριστεί η συμφωνία στο λαό. Ο ίδιος ο Σταθάκης αποκάλυψε ότι ο στόχος των εσόδων από τις αλλαγές στον ΦΠΑ βρίσκεται κοντά στο 1 δισ., ενώ αναφορικά με τη 13η σύνταξη είπε πως «η καταβολή της θα δοθεί ανάλογα με την πορεία της οικονομίας» (στην συνέντευξή του στο Mega την Τετάρτη). Αυτό λοιπόν που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως επιτυχία της διαπραγμάτευσης, είναι απλά η εκπαίδευση του λαού να ζει με όλο και λιγότερα.

«Η κυβέρνηση υπολογίζει στην ενεργητική στήριξη των πολλών» αναφέρει στη σχετική απόφαση της η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί «μέσα σε τέσσερις μήνες έχουν γίνει πολλά και μπορούν να γίνουν ακόμα περισσότερα αν κερδίσουμε τη μάχη της διαπραγμάτευσης», αναφέρει. Ποια είναι αυτά τα πολλά; Πετύχαμε, λένε, χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό όμως σημαίνει εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής. Σημαίνει περικοπές κοινωνικών δαπανών, διατήρηση των υπαρχόντων φόρων, επέκτασή τους. Σημαίνει επί της ουσίας παύση πληρωμών σε ό,τι αφορά τον τομέα των κοινωνικών παροχών (μια ματιά στα νοσοκομεία και στα σχολεία φτάνει).

Πετύχαμε, λένε, «να μη γίνει καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις». Κρύβουν, όμως, ότι αυτό σημαίνει διατήρηση μισθών στα 400 ευρώ, χαμοζωή για τους γέροντες. Λένε στο λαό: ό,τι χάσατε, χάσατε, δε θα χάσετε άλλα. Κι αυτό όμως είναι ψέμα.

Παίζουν επικίνδυνο παιχνίδι με τις συντάξεις με αναφορές στις «πρόωρες», που σαν τέτοιες θεωρούνται όλες όσες είναι κάτω από τα 67 χρόνια. Επικαλούνται την «βιωσιμότητα» του συστήματος για να δρομολογήσουν τις νέες περικοπές. Γράφει επί λέξει το κείμενο που παρουσίασε η κυβέρνηση ως προσχέδιο της συμφωνίας: «Στο συνταξιοδοτικό θα υπάρξει μεταρρύθμιση, προκειμένου να περιοριστούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (...) Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται για έναρξη διαλόγου και εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».

Παραπέμπουν, λοιπόν, το θέμα των συντάξεων στις αναλογιστικές μελέτες που θα κάνουν, λες κι έχει διαφορά αν οι νέες περικοπές θα γίνουν με τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος ή με πόρισμα που θα λέει ότι δεν αντέχει άλλο το Ταμείο, κι ενώ ήδη έχει δεχτεί στα πλαίσια της «πετυχημένης διαπραγμάτευσης» ότι θεμελιωμένα δικαιώματα για συνταξιοδότηση δεν θα ασκηθούν αν δεν συμπληρωθούν τα εξωπραγματικά όρια, που οδηγούν σε σύνταξη μετά θάνατο.

Στα δε Εργασιακά παραπέμπει στο περίφημο μοντέλο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που νομιμοποιεί τη μερική απασχόληση και θεωρεί αναπτυξιακή την ελαστική εργασία. Οχι τυχαία, στο πλέον πρόσφατο «non paper» που μοίρασε η κυβέρνηση την Τετάρτη για το πλαίσιο της συμφωνίας με τους εταίρους της, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στα Εργασιακά. Ούτε στα 751 ευρώ κατώτερο μισθό, ούτε καν σε Συλλογικές Συμβάσεις.

Δικαίως το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σε σχόλιό του για το πλαίσιο συμφωνίας κυβέρνησης - δανειστών, σημείωσε: «Το περίγραμμα συμφωνίας, που διαρρέει η κυβέρνηση, παραπέμπει ξεκάθαρα σε νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις, αφού περιέχει διατήρηση του σημερινού αντιλαϊκού πλαισίου, νέα σκληρά μέτρα, όπως αύξηση της φοροληστείας και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, και άνοιγμα του δρόμου για περαιτέρω ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, στο όνομα της βιωσιμότητάς του. Οι αναφορές ότι δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις είναι λόγια του αέρα, αφού όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μείωση του λαϊκού εισοδήματος».

Αυτά που δε λέει η κυβέρνηση τα είπε ο κατά Τσίπρα «καλύτερος φίλος της Ελλάδας», ο πρόεδρος της Κομισιόν, Γιούνκερ: Ζήτησε περισσότερες πληροφορίες για τις ιδιωτικοποιήσεις. Και δείχνοντας το ενδιαφέρον των μονοπωλίων, σημείωσε ότι θα πρέπει να γίνει τεράστια προσπάθεια στον τομέα της αγοράς προϊόντων.

Σ' αυτό το πλαίσιο ενδιαφέρον έχει και η παρέμβαση των ΗΠΑ για να κλείσει η συμφωνία, που παραπέμπει σε ανάληψη δεσμεύσεων, για τις οποίες η κυβέρνηση δε λέει επίσης κουβέντα. Αποδεικνύοντας ότι η διαπραγμάτευση δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά εξελίσσεται στο πλαίσιο της συνολικότερης αντιπαράθεσης Γερμανίας - ΗΠΑ και το όποιο αποτέλεσμα θα είναι από χέρι αντιλαϊκό.

Η κυβέρνηση ουσιαστικά διαπραγματεύεται ένα νέο μνημόνιο - απόλυτη συνέχεια του υπάρχοντος. Καταφεύγει σε αλλαγές λέξεων για να το εμφανίσει σαν κάτι διαφορετικό, κρατάει την ουσία του. Ως προς αυτό αποκαλυπτικός ήταν εκπρόσωπος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που επεσήμανε την Τετάρτη ότι «έχει ήδη επιδειχθεί μεγάλη ευελιξία» και αναφέρθηκε τόσο στην «παράταση του προγράμματος», όσο και στη «δυνατότητα που δόθηκε στην Αθήνα να μην εφαρμόσει μία προς μία τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις, αλλά να υποβάλει δικές της προτάσεις».

Δηλαδή η κυβέρνηση εφαρμόζει το μνημόνιο αλλά το σερβίρει με τον δικό της τρόπο. Με τα λόγια του Τσίπρα η κυβέρνηση κατάφερε «να αλλάξει ριζικά το βασικό σενάριο που είχε γίνει αποδεκτό από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» και «σήμερα το βασικό σενάριο δέχεται χαμηλούς στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2015 και το 2016 και υψηλότερους αλλά λογικούς για τα επόμενα χρόνια». Η λιτότητα, δηλαδή, θα συνεχιστεί με άλλο «σενάριο». «Αφήνουμε», είπε ο πρωθυπουργός, «πίσω μας τη λογική της σκληρής λιτότητας, που διαπερνούσε απ' άκρη σ' άκρη τη μνημονιακή πολιτική». Τώρα η σφαγή θα γίνεται με το βαμβάκι, συμπληρώνουμε εμείς.

Σε αντίθεση με το κάλεσμα της κυβέρνησης για λαϊκή υποστήριξη στη συμφωνία, χρειάζεται πράγματι λαϊκή κινητοποίηση: Για να διεκδικηθεί η αναπλήρωση των απωλειών, η κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Χρειάζεται να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, που με την πάλη της θα δείχνει τον αντίπαλο στο πρόσωπο του κεφαλαίου, της ΕΕ και κάθε πολιτικής τους υποστήριξης, θα ανοίγει δρόμο για για άλλη εξουσία, για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ.